Η συγκλονιστική διάλεξη του 37χρονου καθηγητή-ιδιοφυΐα Κωνσταντίνου Δασκαλάκη στο ΑΠΘ.

Μια εκπληκτική διάλεξη για την εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης τα επόμενα «5 έως 50 χρόνια» έδωσε στη Θεσσαλονίκη ο γεννηθείς το 1981 Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, καθηγητής της Επιστήμης των Υπολογιστών στο περίφημο ΜΙΤ.
Στην κατάμεστη αίθουσα τελετών του ΑΠΘ μοιράστηκε με τους παρευρισκόμενους τις εκτιμήσεις του, παραδεχόμενος ότι η πραγματικότητα ενδέχεται τελικά να διαψεύσει κάθε πρόβλεψη.
Μερικά από τα ερωτήματα που έθεσε:

• Μπορούν τα ρομπότ να σώσουν το παγκόσμιο ασφαλιστικό σύστημα από την επαπειλούμενη κατάρρευση; Πόσο πιθανό είναι ένας ...καλοκάγαθος αλγόριθμος να εξελιχθεί σε ρατσιστή συνωμοσιολόγο μέσα σε λίγες ώρες;
  
• Θα εναπόκειται στις ηθικές αξίες του ...software ενός αυτοοδηγούμενου αυτοκινήτου να αποφασίσει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, όταν το όχημα "συνειδητοποιεί" ότι επίκειται ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα με εμπλοκή πεζών;
  
• Πώς θα χρησιμοποιήσει τη στατιστική ένα ρομπότ, για να αποφασίσει σε ποιον υποψήφιο πελάτη θα δώσει η τράπεζα ένα δάνειο και ποιος θεωρείται αναξιόπιστος;
  
• Είναι εφικτό μια ομάδα ανθρώπων να "πείσει" έναν αξιόπιστο αλγόριθμο αναγνώρισης εικόνας ότι μια καραμπίνα που έχει μπροστά του είναι ένα αθώο παιδικό παιχνίδι;
  

Η εποχή της τεχνητής νοημοσύνης έρχεται “φορτωμένη” με υποσχέσεις, προκλήσεις και κινδύνους. Και παρότι για να ανοίξει ο νέος αυτός οικονομικός κύκλος στην ιστορία της ανθρωπότητας απαιτείται ένα μεγάλο άλμα (η μετάβαση από την τεχνητή νοημοσύνη ειδικών εφαρμογών -που ήδη “βλέπουμε” να εφαρμόζεται σε αρκετές περιπτώσεις- στη γενική τεχνητή νοημοσύνη, η πλήρης ανάπτυξη της οποίας πιθανότατα θα απαιτήσει αρκετές δεκαετίες), μια νέα συναρπαστική εποχή ήδη ανατέλλει.



Κατά τον Έλληνα καθηγητή, που μεταξύ άλλων έχει λάβει το βραβείο Kalai από την Διεθνή Ένωση Θεωρίας Παιγνίων και το βραβείο έρευνας από το ίδρυμα Giuseppe Sciacca του Βατικανού, το πιθανότερο είναι ότι σε πέντε χρόνια από σήμερα θα έχουμε έναν προσωπικό γραμματέα με τεχνητή νοημοσύνη και αυτο-οδηγούμενα αυτοκίνητα, ενώ σε 15 χρόνια η διεπαφή του ανθρώπινου εγκεφάλου με την τεχνολογία θα γίνει ενδεχομένως πολύ πιο άμεση και το όριο που διαχωρίζει το πού ξεκινά ο άνθρωπος και πού αρχίζει η μηχανή πιο δυσδιάκριτο.
"Μπορεί όλο αυτό να ξεφύγει από τον έλεγχο; Ναι, θα μπορούσε όπως έχει συμβεί και με άλλα πράγματα στο παρελθόν. Το να είμαστε όμως αρνητικοί απέναντι στο ποτάμι που έρχεται κατά πάνω μας δεν είναι εποικοδομητικό, αυτό που πρέπει να σκεφτόμαστε, είναι πώς θα το βάλουμε στη σωστή κατεύθυνση" σημείωσε, μιλώντας σε εκδήλωση που διοργάνωσαν τα Τμήματα Πληροφορικής και Μαθηματικών της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ.



Wonderland, Pessiland, Stagnatia
Ο ίδιος ανέλυσε τρία σενάρια για την εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης στα επόμενα "πέντε έως 50 χρόνια", επισημαίνοντας ότι αυτό που πιθανότατα θα επικρατήσει είναι η μίξη τους.
Με βάση το πρώτο (θετικό) σενάριο, με τίτλο "Wonderland", η αλληλεπίδραση ανθρώπων- μηχανών είναι θετική και ο πρώτος κερδίζει από την ύπαρξη των δεύτερων. Οι μηχανές κάνουν τις χειρονακτικές εργασίες, ο άνθρωπος έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο ή εκτελεί πνευματικές εργασίες και το ασφαλιστικό σύστημα σώζεται, αφού η έλλειψη νέων ανθρώπων που εργάζονται και καταβάλουν εισφορές αναπληρώνεται από την ύπαρξη των ρομπότ, που δεν χρειάζονται ασφάλιση ή σύνταξη. Προϋπόθεση για να επαληθευτεί αυτό το σενάριο είναι να κατακτήσει η επιστήμη τη γενική νοημοσύνη, δηλαδή η μηχανή να μάθει να χρησιμοποιεί τη διαίσθηση και την εμπειρία που αποκτά από μια νοητική λειτουργία και να τη μεταφέρει σε μια που δεν ξέρει καθόλου (πχ, όταν γνωρίζει να παίζει σκάκι, να μπορεί να χρησιμοποιήσει στρατηγική και στο πόκερ).

Βάσει του δεύτερου -αρνητικού- σεναρίου, με τίτλο "Pessiland", η επιστήμη κατακτά την γενική νοημοσύνη, αλλά αυτή δεν είναι προσβάσιμη σε όλους, αλλά μόνο σε εργαστήρια εταιρειών ή κρατών, που τη χρησιμοποιούν για ιμπεριαλιστική επιρροή. "Αν πάμε σε αυτή την κατεύθυνση, το σενάριο είναι προφανώς δυστοπικό" επισήμανε ο καθηγητής.

Το τρίτο σενάριο, με τίτλο "Stagnatia", για το οποίο ο δρ Δασκαλάκης επισήμανε ότι "έχει αρκετές πιθανότητες (επαλήθευσης)", είναι αυτό κατά το οποίο ενώ υπάρχουν ολοένα και περισσότερες εφαρμογές ειδικής τεχνητής νοημοσύνης (πχ αναγνώριση εικόνας και ήχου ή μετάφραση), η επιστήμη δεν καταφέρνει να κάνει το άλμα στη γενική τεχνητή νοημοσύνη και επικρατεί σχετική στασιμότητα.



Όταν ο αλγόριθμος "βλέπει" μια χελώνα σαν ...καραμπίνα
Κατά τον δρα Δασκαλάκη, σήμερα ένας από τους βασικούς προβληματισμούς της ανθρωπότητας είναι η αξιοπιστία της τεχνολογίας."Υπάρχουν μεγάλα θέματα αξιοπιστίας και ένας από τους λόγους είναι ότι όταν τα δεδομένα με τα οποία τροφοδοτείς τον αλγόριθμο είναι ελλιπή ή μη αντιπροσωπευτικά, μπορεί να οδηγήσουν σε λανθασμένες ή ελλιπείς νοητικές λειτουργίες. Πχ, έγινε γνωστό ότι ένα αυτοκίνητο Tesla έπεσε σε φορτηγό σταματημένο στην αριστερή λωρίδα. Γιατί συνέβη αυτό; Ίσως γιατί ποτέ στα δεδομένα που εισήχθησαν για να προπονηθεί ο αλγόριθμος στην αναγνώριση εικόνας δεν υπήρχε αυτοκίνητο σταματημένο στην αριστερή λωρίδα του δρόμου, επειδή αυτό σπάνια συμβαίνει. Ο αλγόριθμος θα επεξεργαστεί τα ελλιπή δεδομένα που τού δώσαμε και θα ενσωματώσει την έλλειψη" σημείωσε, ενώ πρόσθεσε ότι φοιτητές του ΜΙΤ επιτέθηκαν στον καλύτερο αλγόριθμο αναγνώρισης εικόνας και τον έκαναν να "πιστέψει" ότι μια τρισδιάστατη χελώνα τυπωμένη σε εκτυπωτή 3D ήταν ...καραμπίνα. "Δεν έχουμε τόσο αξιόπιστη Τεχνητή Νοημοσύνη σήμερα. Προσπαθούμε να φτιάξουμε τρόπους προστασίας αλγορίθμων από τέτοιου είδους επιθέσεις" επισήμανε.



Ποιος αποφασίζει ποιος θα χάσει τη ζωή του;
'Ενα άλλο θέμα, πρόσθεσε, έχει να κάνει με ηθικά διλήμματα. "Ενα κλασικό πρόβλημα είναι το εξής. Σκεφτείτε ότι φτιάχνουμε αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα που κινούνται μαζικά στους δρόμους. Αναπόφευκτα κάποιο από αυτά θα βρει τον εαυτό του σε φάση αναγνώρισης του γεγονότος ότι σε μερικά δευτερόλεπτα θα γίνει ένα αναπόφευκτο ατύχημα με εμπλοκή πεζών. Ο αλγόριθμος που οδηγεί καταλαβαίνει τότε ότι έχει δύο δυνατότητες: να πάει ευθεία και να σκοτώσει τους πεζούς ή να πάει αριστερά, να χτυπήσει στο στηθαίο και να σκοτώσει τους επιβαίνοντες. Δεν μπορεί να σώσει και τους δύο. Πώς θα πάρει την απόφαση; Ο αλγόριθμος μπορεί επίσης να καταλαβαίνει ότι οι πεζοί είναι ένα παιδάκι 8 χρονών, ο μπαμπάς του, 41, και ο σκύλος τους και οι επιβαίνοντες μια έγκυος γυναίκα 30 ετών και το αγοράκι της. Πώς εγώ που σχεδιάζω τον αλγόριθμο θα λάβω την απόφαση για το ποιος θα ζήσει";



Ο ρατσιστής αλγόριθμος
Κατά τον δρα Δασκαλάκη, η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι σαν ένα μωρό. Το μωρό έρχεται στον κόσμο με γενετικά χαρακτηριστικά, αλλά εν πολλοίς είναι tabula rasa. Οι γονείς τού δίνουν δεδομένα και στόχους. Αν τα δεδομένα που λαμβάνει το μωρό περιέχουν ρατσιστικές απόψεις ή προκαταλήψεις ή θέσεις, αυτές τις θέσεις θα τις υιοθετήσει. Το ίδιο ισχύει και για την Τεχνητή Νοημοσύνη, η οποία μαθαίνει από την αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός chat bot (σ.σ. ρομπότ που κάνει διάλογο μέσω κειμένου ή ήχου). Μια ομάδα χρηστών του επιτέθηκε, παρέχοντάς του ρατσιστικό και συνωμοσιολογικό περιεχόμενο. "Μέσα σε 17 ώρες έγινε τρελός ρατσιστής και συνωμοσιολόγος" σημείωσε ο καθηγητής.
Τίθενται επίσης ζητήματα αμεροληψίας, γιατί αν τα δεδομένα είναι ελλιπή, η τεχνητή νοημοσύνη θα υιοθετήσει στατιστικές που δεν είναι αντιπροσωπευτικές. Κι εδώ για παράδειγμα το ερώτημα είναι: έστω πως φτιάχνω τεχνολογία που αποφαίνεται αν κάποιος είναι άξιος λήψης δανείου, αλλά έχω ελλιπή στοιχεία για μια πληθυσμιακή ομάδα. Τι γίνεται τότε; "Πρέπει να προστατέψουμε την τεχνητή νοημοσύνη από το να κάνει τέτοια στατιστικά λάθη, αλλά το πρόβλημα είναι ότι η στατιστική είναι δύσκολη επιστήμη" σημείωσε.



Ποιος είναι ο δρ. Δασκαλάκης
Ο δρ Δασκαλάκης είναι απόφοιτος των Ηλεκτρολόγων του Ε.Μ.Π. Έκανε διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ, και εργάστηκε ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στη Microsoft. Η έρευνά του επικεντρώνεται στην θεωρητική πληροφορική και την διεπαφή της με τα Οικονομικά, την Στατιστική και την Τεχνητή Νοημοσύνη. Έχει μεταξύ άλλων τιμηθεί με το βραβείο της καλύτερης διδακτορικής διατριβής στην πληροφορική από τον διεθνή οργανισμό επιστήμης των υπολογιστών ACM, με το βραβείο Kalai από την διεθνή ένωση Θεωρίας Παιγνίων, το βραβείο εξαιρετικής δημοσίευσης από την διεθνή ένωση εφαρμοσμένων μαθηματικών SIAM, το Career Award από το Ίδρυμα Επιστημών της Αμερικής, το βραβείο Πληροφορικής του Ιδρύματος Sloan και την ερευνητική υποτροφία της Microsoft.

Σταμάτης Κριμιζής:
Ο Έλληνας αστροφυσικός που το αστέρι του λάμπει μέχρι το διάστημα

Ο Έλληνας αστροφυσικός που έχει «επισκεφτεί» όλους τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, έχει όλους τους λόγους να μην σταματάει να ονειρεύεται την επόμενη αποστολή του στο αχανές διάστημα.
Τα περισσότερα παιδιά του κόσμου, μοιράζονται ένα κοινό πάθος: να κοιτάζουν ψηλά στα αστέρια και να ονειρεύονται ταξίδια μέχρι το διάστημα. Ο Έλληνας αστροφυσικός Σταμάτης Κριμιζής έφτασε αυτό το «όνειρο» ένα βήμα παραπέρα.
Μεγαλώνοντας στη Χίο, ο Σταμάτης Κριμιζής δεν ήταν διαφορετικός από τα υπόλοιπα παιδιά. Κοιτάζοντας τον νυχτερινό ουρανό στον Βροντάδο, αναρωτιόταν τι μπορεί να κρύβεται στο αχανές διάστημα. Η διαφορά με τους υπόλοιπους συνομήλικούς του όμως, ήταν ότι ο Σταμάτης δεν περιορίστηκε εκεί. Αποφάσισε να πάρει μέρος στην εξερεύνηση του γαλαξία, φτάνοντας στο σημείο να «επισκεφτεί», με τον δικό του τρόπο, όλους τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, προσφέροντας πολύτιμες απαντήσεις σε ορισμένα από τα θεμελιώδη ερωτήματα του σύμπαντος.
Ο Σταμάτης ήταν γιος Έλληνα μετανάστη, ο οποίος πηγαινοερχόταν στις Η.Π.Α. Όταν έχασε σε μικρή ηλικία τον πατέρα του, αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αμερική και να σπουδάσει Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα προς την εκπλήρωση του ονείρου του, κόντρα στις δυσκολίες της εποχής. Πριν εκπληρώσει όμως το μεγάλο του όνειρο, την ενεργή συμμετοχή του στην αποκρυπτογράφηση των μυστικών του διαστήματος, κατάφερε στα 21 του χρόνια να βιώσει ακόμη ένα, αυτό της συνάντησης με τον μέντορά του, τον σπουδαίο Τζέιμς Βαν Άλεν, τον κατασκευαστή του πρώτου αμερικάνικου δορυφόρου.
Δίπλα στον Βαν Άλεν, ο Σταμάτης μετατράπηκε από ένας απλός φυσικός σε έναν άνθρωπο που ονειρεύεται πώς λειτουργεί η φύση, οι πλανήτες… πώς ενεργοποιείται η ύλη και πώς αντιδρούν τα μαγνητικά πεδία. Το μότο του Βαν Άλεν ήταν πως «πρέπει να δώσεις στον εαυτό σου την ευκαιρία να σταθεί τυχερός» κι αυτό ακριβώς έκανε κι ο ίδιος ο Κριμιζής, δουλεύοντας σκληρά ώστε να αποκτήσει τις γνώσεις που απαιτούνται για την ανακάλυψη του καινούργιου.
Ως ένα νεαρό παιδί άλλωστε, βρέθηκε στα κορυφαία πανεπιστημιακά ιδρύματα, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά απ' το σπίτι του, καταφέρνοντας από πολύ νωρίς να ξεχωρίσει. Για να τα καταφέρει, εκμεταλλεύτηκε φυσικά και τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί.
Υπό το φόβο ενός πυρηνικού πολέμου στα τέλη της δεκαετίας του '50, κι ενώ η αμερικάνικη κοινωνία βρίσκεται σε σοκ, με καταφύγια να κατασκευάζονται διαρκώς, η επιστημονική κοινότητα ξοδεύει εκατομμύρια για έρευνες στην τεχνολογία και τις θετικές επιστήμες. Ο Σταμάτης Κριμιζής εκμεταλλεύεται σωστά το γεγονός αυτό και αποτελεί ο ίδιος κινητήριο μοχλό αυτής της κατάκτησης.
Μετά το πτυχίο του, ακολουθεί το μεταπτυχιακό αλλά και το διδακτορικό του, με τη διατριβή του, πάνω στη διαπλανητική διάδοση των πρωτονίων, να γίνεται γνωστή ως «μοντέλο Κριμιζή». Από επίκουρος καθηγητής γίνεται ισότιμος καθηγητής στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, ενός εκ των κορυφαίων ιδρυμάτων στον πλανήτη. Ο ίδιος είχε ήδη επινοήσει, σχεδιάσει και κατασκευάσει τον πρώτο μετρητή στέρεας κατάστασης που εστάλη ποτέ στο διάστημα, ξεκινώντας με τον τρόπο αυτό το μοναδικό του ταξίδι στα βάθη του γαλαξία.
Μπορεί ο ίδιος να μην έχει βρεθεί ποτέ στο διάστημα, όμως τα όργανα και τα οχήματα τα οποία έχει σχεδιάσει, έχουν επισκεφτεί και τους εννέα πλανήτες του ηλιακούς μας συστήματος.
«O άνθρωπος είναι πολύ περιορισμένος, βλέπει με τα μάτια του ένα ορισμένο μήκος των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων που βρίσκεται στο οπτικό του πεδίο. Όμως τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα επεκτείνονται πολύ περισσότερο από όσο μπορούμε να δούμε. Τα δικά μου μάτια είναι σε κάθε αποστολή επάνω στο διαστημόπλοιο, με αποτέλεσμα να βλέπω πολύ περισσότερα από ό,τι θα μπορούσα ποτέ να διακρίνω ως επιβάτης.»
Πράγματι, ο αστροφυσικός έχει συνδέσει το όνομά του με τα πιο σημαντικά προγράμματα της NASA, όπως οι θρυλικές αποστολές Voyager 1 και 2, ενώ από το 1999 ο αστεροειδής 8323 φέρει το δικό του όνομα, χαρίζοντάς του μια θέση στην αιωνιότητα.
Μια πορεία που ξεκίνησε περισσότερο από μισό αιώνα πριν, βρίσκεται ακόμη πολύ μακριά απ' την ολοκλήρωσή της, αφού τον Ιούλιο του 2015 συμμετείχε στο παρθενικό «πέρασμα» του ανθρώπου από τον Πλούτωνα μέσω της αποστολής του «New Horizons», ενώ ήδη σχεδιάζει και την εκτόξευση του Solar Probe Plus προς τον Ήλιο, τον Ιούλιο του 2018, μια αποστολή για την οποία παλεύει τα τελευταία 40 χρόνια.
Τα όνειρα για τον Σταμάτη Κριμιζή δεν σταματάνε εδώ, αφού δεν διστάζει να αποκαλύψει πως θα ήθελε μια μέρα να ατενίσει τον Ήλιο. Παρά τις επιτυχίες του, παραμένει προσγειωμένος, υπογραμμίζοντας πως «ο επιστήμονας οφείλει να εστιάζει στο εφικτό και να μην επιχειρεί να απαντήσει πανανθρώπινα ερωτήματα δίχως να στηρίζεται σε επιστημονικά δεδομένα». Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι δε θα προσπαθήσει, όπως κάνει άλλωστε από πολύ μικρός, καταφέρνοντας να λύνει συνεχώς σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τους πλανήτες.
Αν ο μικρός Σταμάτης, που κοίταζε ψηλά στα αστέρια στον Βροντάδο της Χίου, μπορούσε να φανταστεί ότι κάποια ημέρα ένας απ' τους αστεροειδείς θα είχε το δικό του όνομα, θα αισθανόταν σίγουρα δικαιωμένος. Αρκετά απ' τα μυστήρια του διαστήματος απαντήθηκαν χάρη στη δική του δουλειά και το μόνο βέβαιο είναι, ότι το δικό του ταξίδι στο διάστημα, έστω κι αν είναι μεταφορικό, είναι μια απ' τις σπουδαιότερες περιπέτειες που θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί.

Σταμάτης Κριμιζής: Ο Έλληνας αστροφυσικός που το αστέρι του λάμπει μέχρι το διάστημα

Η ελληνίδα αστροφυσικός Βίκυ Καλογερά βραβεύεται με το Βραβείο Αστροφυσικής «Χάϊνεμαν» 2018




Ακόμη μία σημαντική διεθνής διάκριση για την Ελληνίδα διακεκριμένη αστροφυσικό Βίκυ Καλογερά, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Νορθγουέστερν του Ιλινόις, η οποία βραβεύεται με το Βραβείο Αστροφυσικής «Ντάνι Χάϊονεμαν» για το 2018.
Το βραβείο απονέμουν το Αμερικανικό Ινστιτούτο Φυσικής και η Αμερικανική Αστρονομική Εταιρεία για να τιμήσουν το έργο της κ. Καλογερά πάνω στις μαύρες τρύπες, τα άστρα νετρονίων και τους λευκούς νάνους.
«Αποτελεί μεγάλη τιμή για μένα η βράβευσή μου με το Βραβείο Χάϊνεμαν» δήλωσε η Ελληνίδα αστροφυσικός, η οποία είχε -και συνεχίζει να έχει- σημαντική συμβολή στη μελέτη των βαρυτικών κυμάτων από μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων.
Το σκεπτικό που συνοδεύει την ανακοίνωση της βράβευσης, σύμφωνα με πληροφορίες του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, επισημαίνει τις «θεμελιώδεις συνεισφορές» της κ. Καλογερά, ιδίως όσον αφορά τα ζεύγη μαύρων οπών και άστρων νετρονίων (πάλσαρ), καθώς επίσης των ηλεκτρομαγνητικών και βαρυτικών κυμάτων που προέρχονται από τέτοια φαινόμενα, ενώ παράλληλα τονίζεται ότι η έρευνά της εγείρει νέα σημαντικά ερωτήματα στο πεδίο της αστροφυσικής.
Ένα βασικό ερώτημα, όπως ανέφερε η ίδια με αφορμή τη βράβευσή της, είναι «να καταλάβουμε τι συμβαίνει όταν δύο άστρα νετρονίων συγκρούονται μεταξύ τους, κάτι για το οποίο χρειαζόμαστε στοιχεία τόσο από τα βαρυτικά, όσο και από τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα». Αυτή η μελέτη θα φωτίσει περισσότερο την ίδια τη φύση της βαρύτητας και πώς αυτή συμπεριφέρεται στα αστροφυσικά συστήματα.
Η ελληνίδα επιστήμονας προσελκύσθηκε από την αστρονομία και την αστροφυσική όταν ακόμη σπούδαζε φυσική στην Ελλάδα. «Η αστρονομία πραγματικά άγγιξε μία χορδή μου και έκτοτε «κόλλησα» μαζί της», τόνισε. Ήδη, από το διδακτορικό της αποφάσισε να εστιάσει την έρευνά της στις μαύρες τρύπες και στα άστρα νετρονίων, με τα οποία ασχολείται έκτοτε για πάνω από 20 χρόνια.
Η κ. Καλογερά αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1992 και πήρε το διδακτορικό της στην αστρονομία από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις το 1997. Αφού έκανε μεταδιδακτορική έρευνα στο Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, έγινε επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Northwestern το 2001 και τακτική καθηγήτρια το 2009. Είναι συνιδρύτρια και διευθύντρια του Κέντρου Διεπιστημονικής Εξερεύνησης και Έρευνας στην Αστροφυσική (CIERA) του ίδιου πανεπιστημίου, φέροντας πλέον τον τίτλο της διακεκριμένης καθηγήτριας του Τμήματος Φυσικής και Αστρονομίας του Northwestern.
Το Βραβείο Heineman φέρει το όνομα του μηχανικού, επιχειρηματία και χορηγού των επιστημών Dannie N. Heineman. Απονέμεται κάθε χρόνο από το 1979 από το Ίδρυμα Χάϊνεμαν και συνοδεύεται από το ποσό των 10.000 δολαρίων.
Newsroom Αθήνα 9.84

Από την Πάτρα στη λίστα του Forbes:
Με οδηγό τα... φύκια
Ο 24χρονος Έλληνας που αναδεικνύει τα ελληνικά φύκια παγκοσμίως


Τη λίστα "30 Under 30" για την Ευρώπη δημοσίευσε και εφέτος το αμερικάνικο περιοδικό Forbes, αναγνωρίζοντας τους επόμενους ηγέτες σε δέκα διαφορετικούς τομείς της κοινωνίας.
Ανάμεσα στους διακριθέντες συμπεριλαμβάνεται και ο 24χρονος Σταύρος Τσομπανίδης, εκ των ιδρυτών της νεοφυούς επιχείρησης PHEE, ως ένας από τους πλέον φερέλπιδες νέους στην κατηγορία της Βιομηχανίας.
Η πορεία της PHEE, με έδρα την Πάτρα, όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση με αφορμή την διάκριση, ξεκίνησε το 2015, όταν oι Σταύρος Τσομπανίδης και Δρ. Νικόλαος Αθανασόπουλος ακολούθησαν το όραμά τους για την αξιοποίηση των φυκιών που εναποτίθενται ετησίως στις παράκτιες περιοχές της χώρας μας.
Έπειτα από δυο έτη έρευνας και ανάπτυξης, κατόρθωσαν να αναπτύξουν και να κατοχυρώσουν μία καινοτόμο μέθοδο παραγωγής που αποσκοπεί στην αναγέννηση των νεκρών φύλλων της Ποσειδωνίας, φέρνοντας τα φύκια στην καθημερινή μας ζωή με έναν εναλλακτικό και πολύ ιδιαίτερο τρόπο.
Η PHEE παράγει και εμπορεύεται μία γκάμα χρηστικών προϊόντων επενδυμένων με την πολυχρηστική επιφάνεια PΗΕΕboard. Θήκες για κινητά τηλέφωνα, συσκευασίες πολυτελείας, είδη σπιτιού και ρακέτες θαλάσσης, έχουν ήδη κερδίσει τους καταναλωτές εντός και εκτός συνόρων. Τελευταίο δημιούργημα της PHEE είναι σκελετοί γυαλιών ηλίου σε στρατηγική συνεργασία με την εταιρεία Zylo στην Σύρο. Το PHEEboard έχει επιπλέον εφαρμογές στον κλάδο του επίπλου και της διακόσμησης εσωτερικών χώρων.
Όπως επισημαίνουν τα στελέχη της εταιρίας, η δραστηριότητα της PHEE περιέχει έντονο κοινωνικό και περιβαλλοντικό αντίκτυπο, αφού η ανακύκλωση των ποσοτήτων της Ποσειδωνίας συνεπάγεται την μείωση του όγκου των σκουπιδιών και την εξοικονόμηση δημοσίων πόρων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Καθ' όλη την πορεία της, η PHEE έχει την έμπρακτη υποστήριξη του Ιδρύματος Αγγελοπούλου και των οργανισμών The People's Trust και BlueGrowth Piraeus.
Η τελετή ανακοίνωσης των νικητών του Forbes 30 under 30 πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο. Την Ελλάδα στη εφετινή λίστα εκπροσωπεί επίσης η Χριστίνα Τρεμόντι, αναλύτρια, ιδρύτρια του "Ι paid a bride Greece". Οι διακρίσεις αυτές για τη χώρα μας έρχονται σε συνέχεια των περυσινών βραβεύσεων της οργάνωσης Ethelon (Άρης Κωνσταντινίδης, Κωσταπάνος Μηλιαρέσης και Χρήστος Παναγιώτου), καθώς και του πολιτικού Κωνσταντίνου Κυρανάκη).
«Η διάκριση είναι για την ομάδα μας μία μικρή ηθική ικανοποίηση για τα όσα έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα, με παράλληλο αίσθημα ευθύνης. Θέλουμε να συνεχίσουμε να προσπαθούμε καθημερινά να κάνουμε τα φύκια παγκοσμίως γνωστά, προωθώντας τις αρχές της ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης των αγαθών που βρίσκονται σε αφθονία γύρω μας», επισήμανε ο Σταύρος Τσομπανίδης.

Από την Πάτρα στη λίστα του Forbes: Με οδηγό τα... φύκια - Fpress.gr

Στίβεν Χόκινγκ: 10 «σταθμοί» της ζωής του


Η είδηση του θανάτου του Στίβεν Χόκινγκ προκαλεί θλίψη. Έφυγε από τη ζωή στα 76 του χρόνια, στον ύπνο του, στο σπίτι του στο Κέμπριτζ.
Αν και ποτέ δεν πήρε Νόμπελ ήταν αναμφίβολα ένας από τους σπουδαιότερους επιστήμονες που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Ο Στίβεν Χόκινγκ κατάφερε επί 55 χρόνια να ξεγελά το θάνατο. Ήταν 21 ετών όταν διαγνώστηκε η ασθένεια από την οποία έπασχε. Τότε του έδωσαν 2 χρόνια ζωής.
Είχαν… «υπολογίσει» χωρίς την απαράμιλλή θέλησή του για ζωή.

Οι βασικές ημερομηνίες στη ζωή του Στίβεν Χόκινγκ
8 Ιανουαρίου 1942: Γεννήθηκε στην Οξφόρδη
1962: Παίρνει πτυχίο φυσικής από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και ξεκινά σπουδές αστρονομίας στο Cambridge. Το 1966 εκδίδει τη διδακτορική του εργασία με θέμα «Ιδιότητες των διαστελλόμενων συμπάντων».
1964: Μαθαίνει ότι πάσχει από μια εκφυλιστική ασθένεια, την αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση.
1965: Παντρεύεται τη συμφοιτήτριά του Τζέιν Γουάιλντ, από την οποία χώρισε το 1995 (αφού απέκτησαν τρία παιδιά) για να παντρευτεί την Ιλέιν Μέισον.
1974: Γίνεται στα 32 χρόνια του το νεότερο μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας, της διάσημης βρετανικής Ακαδημίας Επιστημών.
1979: Διορίζεται καθηγητής μαθηματικών στο πανεπιστήμιο του Cambridge, έδρα την οποία θα διατηρήσει για 30 χρόνια.
1985: Χάνει οριστικά τη φωνή του αφού υποβλήθηκε σε τραχειοστομία εξαιτίας μιας πνευμονίας. Πλέον θα επικοινωνεί μέσω υπολογιστή και ενός φωνητικού συνθεσάιζερ.
1988: Δημοσιεύει το βιβλίο του «Το χρονικό του χρόνου», στο οποίο εξηγεί με απλό τρόπο τις βασικές αρχές της κοσμολογίας. Το βιβλίο θα πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα.
2007: Πραγματοποιεί πτήση σε κατάσταση έλλειψης βαρύτητας μέσα σε ειδικά διαμορφωμένο αεροσκάφος.
2014: Κυκλοφορεί η βιογραφική ταινία για τη ζωή του «Η θεωρία των πάντων» σε σκηνοθεσία Τζέιμς Μαρς με πρωταγωνιστή τον Έντι Ρέντμεϊν, ο οποίος κέρδισε για την ερμηνεία του το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου.
Είπε…
Για το «γιατί» της ύπαρξης του Σύμπαντος: «Εάν βρούμε την απάντηση, θα πρόκειται για τον ύστατο θρίαμβο της ανθρώπινης λογικής – εκείνη τη στιγμή θα γνωρίζουμε τη σκέψη του Θεού, θα γνωρίζουμε τον νου του Θεού» («Ένα συντομότερο χρονικό του Χρόνου» 1988).
Για την ασθένειά του: «Οι ελπίδες μου μειώθηκαν στο μηδέν στα 21 μου χρόνια. Έκτοτε όλα είναι μπόνους» (Συνέντευξη στους New York Times, Δεκέμβριος 2004).«Έζησα πέντε δεκαετίες περισσότερο από αυτό που είχαν προβλέψει για μένα οι γιατροί. Προσπάθησα να κάνω καλή χρήση του χρόνου μου…Επειδή κάθε μέρα μπορεί να είναι η τελευταία μου, έχω την επιθυμία να αντλήσω το καλύτερο από κάθε λεπτό» (Στο ντοκιμαντέρ «Hawking» , 2013).
Για τον Θεό: «Δεν είναι αναγκαίο να επικαλούμαστε τον Θεό για να ανάψουμε την σπίθα και να βάλουμε σε δρόμο το Σύμπαν» (Grand Design, 2010).
Για τη διασημότητα: «Το μειονέκτημα της διασημότητάς μου είναι ότι δεν μπορώ να πάω πουθενά χωρίς να με αναγνωρίσουν. Δεν χρησιμεύει σε τίποτε να φοράω γυαλιά ηλίου και περούκα. Η αναπηρική πολυθρόνα με προδίδει» (Συνέντευξη στην ισραηλινή τηλεόραση, Δεκέμβριος 2006).
Για τους φανφαρόνους διανοούμενους: «Οι άνθρωποι που κομπάζουν για τον Δείκτη Νοημοσύνης είναι losers» (Συνέντευξη στους New York Times, Δεκέμβριος 2004).
Για την τελειότητα: «Χωρίς την ατέλεια, εσείς και εγώ δεν θα υπήρχαμε» (Ντοκιμαντέρ «Into the Universe», The Discovery Channel, 2010).
Για τους εξωγήινους: «Εάν κάποια μέρα μας επισκεφθούν οι εξωγήινοι, πιστεύω ότι το αποτέλεσμα θα είναι αντίστοιχο με αυτό που συνέβη όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος αποβιβάσθηκε στην Αμερική, ένα αποτέλεσμα όχι και πολύ θετικό για τους Ινδιάνους» (στο Ντοκιμαντέρ «Into the Universe», The Discovery Channel, 2010).
Για την τεχνητή νοημοσύνη: «Οι πρωτόγονες μορφές τεχνητής νοημοσύνης που έχουμε ήδη έχουν αποδειχθεί πολύ χρήσιμες. Αλλά πιστεύω ότι η ανάπτυξη μίας πλήρους τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσε να βάλει τέλος στο ανθρώπινο είδος» (στο BBC, Δεκέμβριος 2014).
Για την ευθανασία: «Το θύμα θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να βάλει τέλος στη ζωή του, εάν το θέλει. Αλλά νομίζω ότι θα ήταν μεγάλο σφάλμα. Οσο κακή και να φαίνεται η ζωή, υπάρχει πάντα κάτι που μπορείς να κάνεις και να το πετύχεις. Οσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα» (Λαϊκή Ημερησία online, Ιούνιος 2006).
Για τον θάνατο: «Ζω με την προοπτική ενός πρόωρου θανάτου εδώ και 49 χρόνια. Δεν φοβάμαι τον θάνατο, αλλά δεν βιάζομαι να πεθάνω. Υπάρχουν τόσα πράγματα που θέλω να κάνω πριν» (Συνέντευξη The Guardian, Μάιος 2011).

Η Ελληνοκύπρια Αντρια Ζαφειράκου κέρδισε το βραβείο της καλύτερης δασκάλας στον κόσμο (Βίντεο)

Η Ελληνοκύπρια εκπαιδευτικός Αντρια Ζαφειράκου ανακηρύχθηκε η καλύτερη Δασκάλα του κόσμου κερδίζοντας, μαζί με το βραβείο, και χρηματικό έπαθλο που αγγίζει φτάνει το 1 εκατομμύριο δολάρια.
Η Αντρια Ζαφειράκου εργάζεται στο κοινοτικό σχολείο του Άλπερτον στο Μπρεντ του Ηνωμένου Βασιλείου και κέρδισε το βραβείο Global Teacher του Varkey Foundation, που θεσπίστηκε το 2015 για να αναδείξει το επάγγελμα του δασκάλου και να ενθαρρύνει τους καλύτερους, χαρακτηρίστηκε ως «φαινόμενο δασκάλας και αρχηγού, που καθοδηγείται από ηθική και μια παθιασμένη επιθυμία να δίνει σε κάθε μαθητή στο σχολείο της τον κόσμο».
Οι κριτές την ενέκριναν για το ετήσιο Βραβείο Παγκόσμιου Δασκάλου του ιδρύματος Varkey μετά από ακρόαση σχετικά με το πώς τα πηγαίνει με τις οικογένειες στην διαφορετική της κοινότητα.
Η 39χρονη δασκάλα έμαθε να χαιρετά καθημερινά τους μαθητές της σε 35 γλώσσες, αφού ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών που φοιτούν στο σχολείο, δυσκολεύονται να μιλήσουν αγγλικά. Ανάμεσα στις γλώσσες που έμαθε είναι τα πορτογαλικά, τα χίντι, τα ταμίλ, τα αραβικά, τα ρουμανικά, τα πολωνικά αλλά και τα ιταλικά.
Το συγκεκριμένο κοινοτικό σχολείο του Αλπερτον στο Μπρεντ, βρίσκεται σε ένα από τα φτωχότερα προάστια της Αγγλίας και φιλοξενεί κυρίως παιδιά μεταναστών. Μάλιστα, ορισμένα από τα παιδιά έχουν εκτεθεί σε βία προερχόμενη από συμμορίες, ενώ ο δήμος έχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά δολοφονιών στη χώρα.

Η βράβευση έγινε στο Ντουμπάι.