Μιας και βλέπω ότι το θέμα ακόμα ενδιαφέρει κάποιους και έχει εξελιχθεί, σε καθαρά φωτογραφικό, θα ήθελα και 'γω να παραθέσω κάτι που είναι πολύ (έως πάρα πολύ!!!) σχετικό με το θέμα της συζήτησης (περί εστίασης, βάθος πεδίου κ.λ.π.) και ελπίζω να βοηθήσει τη συζήτηση.
Πρόκειται για μια ερώτηση μαζί με την απάντησή της, σε θέμα διαγωνισμού από το ΕΚΠΑ (Πανεπιστήμιο Αθηνών) και το εκπαιδευτικό πρόγραμμα "Φωτογραφία: Τεχνολογία και βασικές τεχνικές", όπου η απάντηση της ερώτησης βαθμολογήθηκε με ΑΡΙΣΤΑ (βαθμολογία 100%), οπότε φαντάζομαι δεν επιδέχεται καμιάς απολύτως αμφισβήτησης για την ορθότητά της. Να σημειώσω ότι η παρακάτω άσκηση δεν έχει να κάνει καθόλου με τη ποιότητα του φακού του Mi Note 10, αλλά με το φαινόμενο της εστίασης, του βάθους πεδίου και της εστιακής απόστασης, που είναι καθαρά φωτογραφικά θέματα, άσχετα με φακούς, μάρκες φακών ή μηχανών και αφορούν τη ...φυσική (όπως είπε και @keysmith)!
Όλως τυχαίως η παραπάνω άσκηση ικανοποιεί ΕΝΤΕΛΩΣ και τη προτροπή του @foxy4270 που παρότρυνε ένα άλλο μέλος να κάνει ένα φωτογραφικό πείραμα ζητώντας του αυτολεξεί: "... βαλε ρε συ σε ενα τραπεζι κατα μηκος 1 μετρου τρια αντικειμενα, αλλα να εχουν αποσταση μεταξυ τους 30 εκατοστα περιπου...."
Ερώτηση: Τοποθετήστε 4 (ή περισσότερα) αντικείμενα σε μια επίπεδη επιφάνεια σε διαφορετικά σημεία και επίπεδα (πιο μπροστά και πιο πίσω από το σημείο παρατήρησης, δηλαδή το σημείο που τοποθετείτε τη φωτ. μηχανή). Χρησιμοποιήστε τη φωτογραφική σας μηχανή για να καδράρετε και να εστιάσετε στα διαφορετικά αντικείμενα. Καταγράψτε τις ρυθμίσεις της κάθε λήψης (ταχύτητα, διάφραγμα, ISO). Περιγράψτε πού έχετε εστιάσει και παρατηρήστε πώς μεταβάλλεται το βάθος πεδίου. (Ελάχιστο όριο φωτογραφιών: 4)
Απάντηση: Για την άσκηση χρησιμοποιήθηκε μια full frame mirrorless κάμερα (Canon EOS R) και δύο φακοί, ένας σταθερός EF 50mm f/1.8mm και ένας ευρυγώνιος EFS 10-18mm f/4.5 – 5.6 και παρήχθησαν 6 φωτογραφίες.
Με ιδιαίτερη έμφαση στο βάθος πεδίου και τις μεταβολές του, στις φωτογραφίες σκόπιμα διατηρήθηκε το ίδιο κάδρο, με τα ίδια αντικείμενα και περίπου οι ίδιες ρυθμίσεις (με τον 50άρι φακό, 1/40s, f/1.8 και ISO 200 και στην τελευταία με τον ευρυγώνιο φακό 1/20s, f/5.6 και ISO 1000), ενώ αντίστοιχα άλλαζε το σημείο της εστίασης, μέσα στις φωτογραφίες. Επίσης η φωτογράφιση έγινε από σταθερό εστιακό μήκος, επειδή εάν υπήρχε μετακίνηση της κάμερας (πιο κοντά ή πιο μακριά από το θέμα) αυτό θα επηρέαζε το βάθος πεδίου, ξεχωριστά από τη τιμή του διαφράγματος των φακών και του σημείου της εστίασης:
Ξεκινώντας από την 1η φωτογραφία, όπου η εστίαση γίνεται στο 1ο αντικείμενο (ρολόι) παρατηρούμε ότι το αντικείμενο είναι σε πλήρη εστίαση, πεντακάθαρο και ευκρινές και όσο πηγαίνει το βλέμμα προς το βάθος της φωτογραφίας, σταδιακά τα αντικείμενα γίνονται θαμπά και “αποκόβονται” από την εστιασμένη περιοχή της φωτογραφίας, με αποτέλεσμα στο “τέλος” της φωτογραφίας να διακρίνεται ότι υπάρχουν αντικείμενα, αλλά χωρίς να φαίνονται ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ή άλλες λεπτομέρειες.
Όσο προχωράμε την περιήγηση στις φωτογραφίες 2η…3η…4η…κλπ, βλέπουμε να ισχύει και στη πράξη ότι το βάθος πεδίου ορίζεται με μια εστιασμένη ζώνη εντεινόμενη κατά το 1/3 εμπρός από το εστιαζόμενο αντικείμενο και 2/3 πίσω από αυτό. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της 4ης φωτογραφίας, όπου ενώ η εστίαση είναι επάνω στο 4ο αντικείμενο, στη “ρώσικη μπαμπούσκα” (που φαίνεται πεντακάθαρη και αστραφτερή) , μπορούμε τώρα να ξεχωρίσουμε κάποιες λεπτομέρειες και πίσω από αυτή (π.χ. τα γράμματα στο τίτλο του βιβλίου κλπ), ενώ μπροστά από αυτή και έξω από τη ζώνη του 1/3 της εστίασης, στη κούπα και το ρολόι δεν φαίνονται σχεδόν καθόλου οι λεπτομέρειες τους.
Τέλος, στη 6η φωτογραφία, με τη χρησιμοποίηση του ευρυγώνιου φακού και με τη ρύθμιση του διαφράγματος να είναι πλέον στο f/5.6 (πιο κλειστό διάφραγμα, μεγαλύτερο βάθος πεδίου), παρατηρούμε, ότι σχεδόν όλα τα αντικείμενα της φωτογραφίας μας βρίσκονται μέσα στο ήδη πολύ μεγάλο (πλατύ) βάθος πεδίου και είναι εστιασμένα και διακρίνονται πεντακάθαρα.
Πρόκειται για μια ερώτηση μαζί με την απάντησή της, σε θέμα διαγωνισμού από το ΕΚΠΑ (Πανεπιστήμιο Αθηνών) και το εκπαιδευτικό πρόγραμμα "Φωτογραφία: Τεχνολογία και βασικές τεχνικές", όπου η απάντηση της ερώτησης βαθμολογήθηκε με ΑΡΙΣΤΑ (βαθμολογία 100%), οπότε φαντάζομαι δεν επιδέχεται καμιάς απολύτως αμφισβήτησης για την ορθότητά της. Να σημειώσω ότι η παρακάτω άσκηση δεν έχει να κάνει καθόλου με τη ποιότητα του φακού του Mi Note 10, αλλά με το φαινόμενο της εστίασης, του βάθους πεδίου και της εστιακής απόστασης, που είναι καθαρά φωτογραφικά θέματα, άσχετα με φακούς, μάρκες φακών ή μηχανών και αφορούν τη ...φυσική (όπως είπε και @keysmith)!
Όλως τυχαίως η παραπάνω άσκηση ικανοποιεί ΕΝΤΕΛΩΣ και τη προτροπή του @foxy4270 που παρότρυνε ένα άλλο μέλος να κάνει ένα φωτογραφικό πείραμα ζητώντας του αυτολεξεί: "... βαλε ρε συ σε ενα τραπεζι κατα μηκος 1 μετρου τρια αντικειμενα, αλλα να εχουν αποσταση μεταξυ τους 30 εκατοστα περιπου...."
Ερώτηση: Τοποθετήστε 4 (ή περισσότερα) αντικείμενα σε μια επίπεδη επιφάνεια σε διαφορετικά σημεία και επίπεδα (πιο μπροστά και πιο πίσω από το σημείο παρατήρησης, δηλαδή το σημείο που τοποθετείτε τη φωτ. μηχανή). Χρησιμοποιήστε τη φωτογραφική σας μηχανή για να καδράρετε και να εστιάσετε στα διαφορετικά αντικείμενα. Καταγράψτε τις ρυθμίσεις της κάθε λήψης (ταχύτητα, διάφραγμα, ISO). Περιγράψτε πού έχετε εστιάσει και παρατηρήστε πώς μεταβάλλεται το βάθος πεδίου. (Ελάχιστο όριο φωτογραφιών: 4)
Απάντηση: Για την άσκηση χρησιμοποιήθηκε μια full frame mirrorless κάμερα (Canon EOS R) και δύο φακοί, ένας σταθερός EF 50mm f/1.8mm και ένας ευρυγώνιος EFS 10-18mm f/4.5 – 5.6 και παρήχθησαν 6 φωτογραφίες.
Με ιδιαίτερη έμφαση στο βάθος πεδίου και τις μεταβολές του, στις φωτογραφίες σκόπιμα διατηρήθηκε το ίδιο κάδρο, με τα ίδια αντικείμενα και περίπου οι ίδιες ρυθμίσεις (με τον 50άρι φακό, 1/40s, f/1.8 και ISO 200 και στην τελευταία με τον ευρυγώνιο φακό 1/20s, f/5.6 και ISO 1000), ενώ αντίστοιχα άλλαζε το σημείο της εστίασης, μέσα στις φωτογραφίες. Επίσης η φωτογράφιση έγινε από σταθερό εστιακό μήκος, επειδή εάν υπήρχε μετακίνηση της κάμερας (πιο κοντά ή πιο μακριά από το θέμα) αυτό θα επηρέαζε το βάθος πεδίου, ξεχωριστά από τη τιμή του διαφράγματος των φακών και του σημείου της εστίασης:
Ξεκινώντας από την 1η φωτογραφία, όπου η εστίαση γίνεται στο 1ο αντικείμενο (ρολόι) παρατηρούμε ότι το αντικείμενο είναι σε πλήρη εστίαση, πεντακάθαρο και ευκρινές και όσο πηγαίνει το βλέμμα προς το βάθος της φωτογραφίας, σταδιακά τα αντικείμενα γίνονται θαμπά και “αποκόβονται” από την εστιασμένη περιοχή της φωτογραφίας, με αποτέλεσμα στο “τέλος” της φωτογραφίας να διακρίνεται ότι υπάρχουν αντικείμενα, αλλά χωρίς να φαίνονται ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ή άλλες λεπτομέρειες.
Όσο προχωράμε την περιήγηση στις φωτογραφίες 2η…3η…4η…κλπ, βλέπουμε να ισχύει και στη πράξη ότι το βάθος πεδίου ορίζεται με μια εστιασμένη ζώνη εντεινόμενη κατά το 1/3 εμπρός από το εστιαζόμενο αντικείμενο και 2/3 πίσω από αυτό. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της 4ης φωτογραφίας, όπου ενώ η εστίαση είναι επάνω στο 4ο αντικείμενο, στη “ρώσικη μπαμπούσκα” (που φαίνεται πεντακάθαρη και αστραφτερή) , μπορούμε τώρα να ξεχωρίσουμε κάποιες λεπτομέρειες και πίσω από αυτή (π.χ. τα γράμματα στο τίτλο του βιβλίου κλπ), ενώ μπροστά από αυτή και έξω από τη ζώνη του 1/3 της εστίασης, στη κούπα και το ρολόι δεν φαίνονται σχεδόν καθόλου οι λεπτομέρειες τους.
Τέλος, στη 6η φωτογραφία, με τη χρησιμοποίηση του ευρυγώνιου φακού και με τη ρύθμιση του διαφράγματος να είναι πλέον στο f/5.6 (πιο κλειστό διάφραγμα, μεγαλύτερο βάθος πεδίου), παρατηρούμε, ότι σχεδόν όλα τα αντικείμενα της φωτογραφίας μας βρίσκονται μέσα στο ήδη πολύ μεγάλο (πλατύ) βάθος πεδίου και είναι εστιασμένα και διακρίνονται πεντακάθαρα.